اهمیت تلاوت قرآن از نظر آیت الله بهجت

در روایت آمده است: خانه هایى که در آنها تلاوت قرآن مى شود، «تُضِیئُ لاِءَهْلِ السَّمآءِ کَما یُضِیئُ النَّجْمُ [أَلْکُوکَبُ الدُّرِّىُّ] لاِءَهْلِ الاْءَرْضِ.»(1) چنان که ستاره یا ستاره ى درخشنده براى اهل زمین مى درخشد، براى آسمانیان مى درخشد. در گذشته صداى قرآن از منازل بلند مى شد. در حالات اصحاب سیّدالشهدا ـ علیه السّلام ـ در شب عاشورا آمده است: «لَهُمْ دَوِىٌّ کَدَوِىِّ النَّحْلِ.» زمزمه اى همانند صداى زنبور عسل داشتند.(2)
هم چنین آمده است که ایشان: «مَا بَیْنَ راکِعٍ وَ ساجِدٍ وَ قائِمٍ وَ قاعِدٍ.» در حالات مختلف:

برخى در رکوع و برخى در سجده و برخى ایستاده و بعضى نشسته [به عبادت و راز و نیاز و مناجات و انس با خدا مشغول بودند]. و در خطبه ى همّام در شمار ویژگى هاى متّقین آمده است:

«فَصافُّونَ أَقْدامَهُمْ یَتْلُونَ آیاتِ اللّه‏ِ آناءَ اللَّیْلِ و أَطْرافَ النَّهارِ.» مرتّب به نماز ایستاده و در لحظات شب در آغاز و پایان روز، آیات خدا را تلاوت مى کنند.